ԱՄՆ-ի նախագահ Դոնալդ Թրամփը երկուշաբթի հայտարարել է, որ երկկողմ առևտրային հեռանկարների հարցում Եվրամիությունը շատ առումներով ավելի վատն է, քան՝ Չինաստանը։ «Նրանք զգալիորեն զիջում են։ Կտեսնեք։ Բոլոր հաղթաթղթերը մեր ձեռքում են»,- հավելել է նա։ ԱՄՆ ներմուծվող եվրոպական ապրանքների նկատմամբ Թրամփի սահմանած մաքսատուրքերը վերացնելու վերաբերյալ Վաշինգտոնի հետ մի քանի փուլով բանակցություններից անկախ՝ Եվրամիությունը դեռևս էական առաջընթացի չի հասել։               
 

Քեֆ անողի քեֆը չի պակասում, պարտք անողի՝ պարտքը

Քեֆ անողի քեֆը չի պակասում, պարտք անողի՝ պարտքը
27.05.2016 | 08:25

Երկու տարի առաջ Հայաստանի պետական պարտքը վտանգավոր եզրագծից փրկելու ԿԲ-ի «տակից» արած քայլը, որն անվանվեց պարտքի վերաձևակերպում, այսօր իր արդյունքը տվեց։


«Արտաքին պարտքի նվազ բեռ ունեցող են համարվում այն երկրները, որոնց ՀՆԱ-ում արտաքին պարտքի չափը չի հասել 48 %-ի, իսկ Հայաստանում այդ ցուցանիշը 34 % է»,- օրերս ԱԺ-ում հայտարարեց ֆինանսների փոխնախարար, հանրապետության գլխավոր գանձապետ Ատոմ Ջանջուղազյանը։ Դե ինչ, կարելի է մտածել, որ Հայաստանը հանգիստ խղճով կարող է օտարերկրյա պարտքերի տակ մտնել, քանի որ 48 %-ին հասնելու ժամանակ կա։ Բացի այդ, մենք հնարամիտ ԿԲ ունենք, աշխարհը չունի։ Ո՞րն է խնդիրը, պետական պարտքի բեռը, մի կողմից, կարելի է մեծացնել, հասցնելով այն, ասենք, 45,5 %-ի, մյուս կողմից՝ ժամանակին գլխավոր դրամատան թեթև ձեռքով այն կրկին վերաձևակերպել, ՀՆԱ-ում նվազեցնելով արտաքին պարտքի չափը, և այսպես շարունակ։
Արդյոք դրանից պարտքը կնվազի՞: Իհարկե ոչ։ ԿԲ-ի այդ քաղաքականությունը, ժողովրդական լեզվով ասած, թոզ փչել է նշանակում մարդկանց աչքերին, իսկ բժշկական տերմինաբանությամբ՝ ինքնահամոզում, ինչը լայնորեն կիրառվում է հոգեբանության ոլորտում։ Մինչդեռ ֆինանսները ճշգրտություն են պահանջում։ Դրանք անկառավարելի են դառնում, երբ ինքնախաբեության քաղաքականություն է տարվում։


ՀՀ գլխավոր գանձապետին հիշեցնենք՝ երկու տարի առաջ ՀՆԱ-ում պետական պարտքը 40 %-ից շատ բարձր էր, երբ գործին խառնվեց ԿԲ-ն։ Հավելենք նաև, որ դրանից հետո վարկային միջոցներից օգտվելու գայթակղությունից Հայաստանն իրեն չզրկեց և մինչև օրս էլ պարտքեր է վերցնում։ Սրանից ելնելով՝ ինքնին հարց է առաջանում՝ եթե գլխավոր դրամատունը չմիջամտեր, ինչպիսի՞ն կլիներ պատկերն այսօր։ Պետք է ենթադրել, որ իրականում Հայաստանի արտաքին պարտքը ՀՆԱ-ում ավելի մեծ է։ Եվ, ուզենք, թե չուզենք, նկատենք, թե չնկատենք, ինքնախաբեությամբ զբաղվենք, թե ոչ, միևնույն է, արտաքին պարտքի բեռը դրանից չի թեթևանա։ Հակառակը, գնալով կարող է ծանրանալ։


Հիշեցնենք՝ ԱԺ-ում 2015-ի պետբյուջեի հաշվետվության քննարկումների ժամանակ գլխավոր գանձապետը խոսեց թվերով, ըստ որի, Հայաստանի պետական պարտքը 2015-ի վերջին կազմել է 5 մլրդ 79 մլն ԱՄՆ դոլար, որից կառավարության պարտավորություններն են 4 մլրդ 602 մլն դոլարը, պետական պարտքից արտաքին պարտքը կազմել է 4 մլրդ 317 մլն դոլար, իսկ ներքինը՝ 761 մլն: Այսինքն, չի բացառվում, որ Հայաստանի արտաքին պարտքը հավասարազոր լինի կամ էլ ավելի քիչ լինի մեր որոշ խիստ բարձրաստիճան պաշտոնյաների կամ օլիգարխների տարեկան եկամուտից։ Իսկ սա նշանակում է, որ ցանկության դեպքում Հայաստանը կարող է ձերբազատվել պետական պարտքի զգալի հատվածից՝ խուսափելով ռիսկային գոտուց։ Չէ՞ որ, ի վերջո, վարկային միջոցների գերակշիռ հատվածը չի ներդրվել շարքային քաղաքացիների բարեկեցության վրա, իսկ որոշ մարդկանց եկամուտները աստղաբաշխական են դարձել ժողովրդի հաշվին։ Իհարկե, խնդիրը կարելի է լուծել քաղաքական կամքի առկայության դեպքում։

Ժասմեն ՎԻԼՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2026

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ